Λοιπόν σήμερα θα γράψω για κάτι που εδώ και καιρό θα ήθελα να το έχω πεί στο ευρύ κοινό αλλά δεν μου έχει κάτσει ακόμη. Προφανώς και έχετε ακούσει τα Στάρμπακς και ίσως μάλιστα να παίρνετε τον καφέ σας εκεί απολαμβάνοντας το ήσυχο κλίμα, την άκαπνη ατμόσφαιρα, τον ποιοτικό καφέ και την απαλή πλην αδιάφορη μουσική που ακούγεται κάπου στο βάθος εμπνέοντας μια γενικευμένη αίσθηση χαλαρότητας. Ε, δεν τα μπορώ καθόλου!!! Και αυτά και όλους τους υπόλοιπους κλώνους τους. Αρνούμαι να πάω και πολύ περισσότερο να αποδεχθώ την όλη λογική που διέπει αυτή την ψευτομοντέρνα αντίληψη περί του ροφήματος του καφέ.
Λοιπόν επειδή πολλές ερωτήσεις έκανα θα αρχίσω τις καταφάσεις από εδώ και πέρα. (Πιο πολύ για αρνήσεις το κόβω αλλά τέλος πάντων...). Λοιπόν, εγώ προσωπικά δεν πίστευα ποτέ ότι τα Στάρμπακς θα εξαπλώνονταν τόσο γρήγορα και με τόση επιτυχία. Μην το λέτε εύκολο, γιατί καταναλώνουμε αρκετό καφέ αλλά πολύ περισσότερο έχουμε μάθει και με εντελώς διαφορετικό τρόπο να τον απολαμβάνουμε. Κύριο συστατικό του «ελληνικού» καφέ δεν είναι ούτε οι κόκκοι, ούτε η ζάχαρη, ούτε καν το νερό αλλά η καλή διάθεση και η σωστή παρέα. Γενικά, η κουλτούρα του καφέ μας είναι πολύ διαδεδομένη. Εσείς, όταν έχετε ανάγκη να μιλήσετε με ένα φίλο σας ή απλά να συζητήσετε κάτι με την παρέα σας που πάτε (πάλι ερώτηση...); Μη μου πείτε στην pub “The White Goose” για κανά δυο μπύρες! Αφού στις περισσότερες από τις κλασικές πατροπαράδοτες καφετέριες γίνεται χαμός από το πρωί μέχρι και το βράδυ. Το πρόγραμμα εκεί περιλαμβάνει φραπεδιά, ενίοτε φρέντο ή φρεντοτσίνο αλλά και όλα τα υπόλοιπα που λήγουν εις –τσίνο και κλίνονται όπως το φρεντοτσίνο, τάβλι, πολύ κάπνα, δυνατά γέλια και ψιλοκοζάρισμα μεταξύ των θαμώνων (πάντα φορώντας το γυαλί ηλίου εννοείται...). Όλα όσα δεν υπάρχουν δηλαδή σε ένα οποιοδήποτε Στάρμπακς!
Δεν προσπαθώ να πείσω κανέναν ότι όσοι δεν γουστάρουν την καφετέρια πάνε στα Στάρμπακς. Για να είμαι ειλικρινής, νομίζω ότι στα Στάρμπακς πάνε όσοι δεν γουστάρουν τον υπόλοιπο κόσμο που κάθεται στη μέση ελληνική καφετέρια, το λαό που λέμε ρε παιδί μου. Και ότι καθήμενοι σε αυτά έχουν ένα αβαντάζ, ανήκουν σε μια κάστα υψηλότερη από τους άλλους. Αλήθεια, πολλοί κυκλοφορούν με καφέ από τα Στάρμπακς κρατώντας τον όσο πιο επιδεικτικά γίνεται! (κατά προτίμηση με ελαφρώς παρατεταμένο χέρι λυγίζοντας με χάρη το καρπό...)
Νομίζω ότι οι άνθρωποι του marketing της Στάρμπακς μπόρεσαν να δουν λίγο πιο μπροστά από τους υπόλοιπους. Είναι ίσως η πρώτη εταιρεία πώλησης προιόντων ευρείας κατανάλωσης - μετά τις τράπεζες με την εύκολη διακίνηση του πλαστικού χρήματος - που εκμεταλλεύτηκε την ιδέα της καταναλωτικής εικόνας. Και γλίτωσαν και πολλά λεφτά από τις διαφημίσεις! Δικαιωματικά τους αξίζουν συγχαρητήρια!
PS: Αν δεν έχετε δει το επεισόδιο του Southpark με τα υποτιθέμενα Στάρμπακς (που για ευνόητους λόγους ονομάζονται Χάρμπακς) πρέπει οπωσδήποτε να το δείτε!!!
1 comment:
Το μελέτησες πολύ το θέμα φίλε!Εδω στα Γιάννενα χωρίς Σταρμπακσ έχουμε μείνει λίγο πίσω στις εξελίξεις.
Άντε καλή συνέχεια και Σκληρ!
Post a Comment